Stichting Plaggen  Hendrik geschiedenis met een knipoog
 

Legende of historie?

 De legendes van Smoks Hanne en Plaggen Hendrik hebben een plaats gekregen in het Zelhemse erfgoed. De tragische jeugd van Hanneke (later: Smoks Hanne) is uitvoerig beschreven in het boek van Henk uut Darp. In eerste instantie wist de volksmond niet meer te melden dan dat zij een heks moet zijn geweest. Henk is dieper in de geschiedenis gedoken en heeft opmerkelijke feiten boven tafel gehaald. Zo blijkt Smoks Hanne wel over bovennatuurlijke gaven te hebben beschikt, zij heeft deze alleen ten goede aangewend. Een traumatische ervaring in haar tienerjaren maakte van haar
een verbitterde vrouw die teruggetrokken leefde. De figuur Plaggen Hendrik duikt op als onecht kind van Smoks Hanne. Zij heeft hem echter na vlak na de geboorte afgestaan en hij is daarna opgevoed door een lokaal boerenechtpaar, dat tot dan toer kinderloos was. Plaggen Hendrik ontwikkelt zich gaandeweg zijn leven ook opmerkelijke gaven (onmiskenbaar een erfenis van zijn echte moeder, waarvan hij het bestaan niet weet) De avonturen van Plaggen Hendrik leveren stof op voor prachtige verhalen, beeldend verteld door Henk uut Darp.
Twee jaar lang (1994 en 1995) werd het vervolgverhaal wekelijks op de Radio Ideaal door Henk verteld en daarna werd het afgedrukt in het toenmalige Journaal Zelhem/Halle (de voorloper van Contact) Inmiddels hebben het licht gezien (naast heel veel Smoks Hanne producten): een Plaggen Hendrik Dag, een Plaggen Hendrik Café, een Plaggen Hendrik Foezel, een Plaggen Hendrik Koek, een Plaggen Hendrik Lied, Plaggen Hendrik Keurmerk enz enz. 

De stichting Plaggen Hendrik is daarnaast verantwoordelijk voor de uitgave van 2 boeken, een eikencirkel in de Halle Heide, een etagelinde in het centrum van Zelhem. Het laatste wapenfeit is de terugkeer van originele beeld van Smoks Hanne naar de enig juiste plaats: het Zelhemse Erfgoedmuseum Smedekinck.

Plaggen Hendrik werpt zich op als de hoeder van de erfenis van zijn moeder Smoks Hanne. Jarenlang heeft hij bijna tevergeefs geprobeerd om aan de Zelhemse bevolking duidelijk te maken dat ze geen kwade heks was, maar een kruidenvrouw met bovennatuurlijke gaven. Gelukkig is nu het besef doorgedrongen bij de Zelhemmers dat we trots moeten zijn op zo’n vrouw en het beeld in het midden van het dorp is daar een bewijs van.